اینجا میاندوآب است. گوشه‌ای از ایران زیبای ما! شهری که جاری است، میان دورود پرخروش، یکی سیمینه نام دارد و دیگری زرینه هر دو با پسوند رود و اما میان این دو آب، شهری در حرکت است؛ با تاریخ و طبیعتی بکر!
اینجا میاندوآب است، مردمانی بلند نام دارد و نیک سیرت!

از لحاظ گروههای جمعیتی، میاندواب و اطراف آن بسیار متنوع است. زبان رایج در میاندوآب تورکی آذربایجانی است، از خصوصیات بارز مردم این شهرستان صداقت و
ایثارگری، میهمان‌نوازی و متعصب بودن به آداب و رسوم می‌باشد!

 

این شهر یکی از بزرگترین و مهم ترین شهرهای آذربایجان غربی بوده که با پایتخت کشور ۶۵۲ کیلومتر فاصله دارد و شاید تنها شهری در ایران باشد که نسبت جمعیت شهری و روستایی آن تقریبا برابر است.

میاندوآب، چهارمین دشت حاصل خیز کشور بوده و این شهر را از آن جهت به این نام می خوانند که در میان دو رودخانه زرینه رود(جغتای) و سیمینه رود(تاتاوی) واقع است.

میاندوآب در سر چهارراهی میان شهرهای شاهیندژ، بوکان، مهاباد و تبریز قرار دارد و سه استان آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی و کردستان را به هم متصل کرده است

میاندوآب به دلیل موقعیت جغرافیایی خویش، پل ارتباطی استان های آذربایجان غربی و شرقی، کردستان و زنجان محسوب شده و از نظر منابع طبیعی و کشاورزی نیز یکی از قطب های کشاورزی منطقه محسوب می شود تا جایی که نخستین کارخانه قند شمال غرب کشور بین سال های ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۵ هجری شمسی در این شهر احداث شده است.

کارخانه قند میاندوآب
کارخانه قند میاندوآب